'Een nacht vol wonderen' in Valencia

In de rubriek Beeldspraak zetten we een fraaie archieffoto in de schijnwerpers. Die foto kan opeens weer actueel zijn, of het verhaal erachter is gewoon zo bijzonder of mooi dat we hem graag uit de mottenballen halen.

De Spaanse sportkrant Marca rept in zijn terugblik op Valencia - Ajax van een 'sensationeel optreden' van Ajax-doelman Didulica. 'Schoten, kopballen, lobjes, wat Valencia ook probeerde, steeds trof het die tot gisteren onbekende Didulica', jammerde Marca op 28 november 2002, een dag na de 1-1 van Ajax tegen de Spaanse kampioen.

Het is 16 jaar geleden, maar voor Didulica lijkt het helemaal niet zo lang geleden. ''Het voelt als gisteren'', aldus de inmiddels 41-jarige voetbalpensionado. "Als ik mijzelf afvraag waarom het zo speciaal was, dan was het wel omdat het de grootste wedstrijd was die ik in mijn carrière heb gespeeld. Ik had dat niveau nooit ervaren en zou het nooit meer ervaren. Alle andere spelers uit dat team gingen naar grote clubs. Voor mij was Ajax de grootste club.''

Samen uitvechten
We duiken samen terug naar het seizoen 2002-2003, een jaar van diepe dalen en hoge pieken. “Fred Grim was met pensioen”, herinnert de Australiër zich. “Bogdan Lobont en ik moesten samen uitvechten wie de eerste keeper zou worden. Net voor de wedstrijd tegen Celtic brak ik echter een botje in mijn enkel. Bogdan raakte geblesseerd aan zijn schouder en toen kreeg Maarten Stekelenburg zijn kans. Maar toen ik hersteld was, kreeg ik weer de kans van trainer Ronald Koeman. Maar er gebeurde stomme dingen dat seizoen, dan speelde ik weer, dan weer geblesseerd. Het waren moeilijke maanden maar ik bleef het vertrouwen krijgen van Koeman. Dat was heel fijn voor mij.”

'Ziek van nervositeit'
Didulica weet nog goed hoe hij toeleefde naar de bewuste avond in het Valenciaanse Mestalla Stadion. ''Ik was toch zenuwachtig! Niet normaal. Ik was zo nerveus dat ik er bijna ziek van werd. Mijn maag draaide zich om. Want het zou een ramp kunnen worden. We hadden zo’n jong team en Valencia was de Spaanse kampioen en had het jaar daarvoor de kwartfinale van de UEFA Cup gehaald. Ze waren bovendien ongeslagen in het Mestalla Stadion.''

''Maar we hadden een jong team en dat was ook een voordeel. We waren zo positief, iedereen was jong, voelde zich vrij. We startten verschrikkelijk, maar ik voelde mij zeer comfortabel. Ik denk dat het 1 van mijn beste wedstrijden ooit was. Alleen tegen Olympique Lyon was ik misschien nog wel beter en had ik een clean sheet. Dat was ook mijn droom in het Mestalla. Ik voelde me unstoppable.''

Clean sheet
De clean sheet kreeg hij bijna. Maar ja bijna, is niet helemaal. ''Zlatan maakte 3 minuten voor tijd de 1-0, maar bij de allerlaatste trap van de wedstrijd schoot Valencia alsnog raak. Ik denk via het been van Chivu. Voor de wedstrijd hadden we grif getekend voor een punt, maar na afloop…Ik was gewoon 1 minuut af van een clean sheet in Mestalla. De emotie van toen voel ik nog, mijn hoofd viel op gras. Ik kan mij niet herinneren dat blessuretijd zo lang duurde als die 4 minuten in Valencia.''

Blijvende herinnering
"Na afloop vroeg Santiago Cañizares, de beste keeper van Spanje, om mijn shirt. Die heeft hij gekregen. Wat dacht je. Ik heb zijn shirt. We staan voor een verhuizing, maar ik denk dat die in het nieuwe huis wel een plaatsje krijgt. Wat een moment was dat. Het was a night of miracles.”

Lees ook: Ajax hoopt op herhaling van 'zinderende ontknoping' uit 2010