Ajax heeft in de roemrijke geschiedenis spelers van 51 nationaliteiten in dienst gehad. Prachtige spelers, van wie velen ook voor hun land zijn uitgekomen. Hun land staat met een nieuwe generatie voetballers op het eindtoernooi. Nu het WK 2022 is losgebarsten vinden wij het een mooi moment om enkele van onze oud-spelers weer eens aan het woord te laten. In deze derde aflevering: John O'Brien.
We bellen met O'Brien terwijl hij met zijn familie op Hawaï zit. Vanwege het tijdsverschil van negen uur met Nederland spreken we met hem op het eiland in de vroege ochtend. "Ik moest me haasten, want ik heb net even een ochtendduik genomen en gesurft in de zee. Heerlijk."
Bijzonder
De Amerikaan die tussen 1999 en 2005 in Ajax 1 speelde spreekt nog altijd een uitstekend woordje Nederlands. "Ik heb zin om dit interview in het Nederlands te doen", begint O'Brien. Terugkijken naar die periode in Amsterdam doet hij met veel plezier. "Geweldig. Als jonge Amerikaan Ajax 1 bereiken voelde heel goed. Ik speelde zelf op een hoog niveau en was omringd door fantastische spelers. Het was heel bijzonder."
O'Brien was bij zijn aankomst in Amsterdam als jeugdspeler de enige die geen Nederlands sprak. "Mijn teamgenoten waren heel vriendelijk en hadden veel interesse. Ze vonden het een beetje vreemd dat er een Amerikaan in de jeugd van Ajax kwam voetballen. Het was voor mij erg wennen, een ander land en een totaal andere voetbalcultuur. Toen we van De Meer naar de ArenA verhuisden voelde het iets meer Amerikaans", lacht hij.
De verdedigende middenvelder omschrijft zichzelf op het veld als 'cool' en 'hard'. "Er kwam vuur los in mijn lijf en ik ging door totdat ik niet meer kon. Daarnaast was ik destijds best verlegen en keek ik vaak de kat uit de boom. Ik heb bij Ajax ook echt de topsport ervaren. Er waren veel trainerwisselingen en er stond altijd veel druk op het team. Ik heb dat als minder prettig ervaren. In de loop van de jaren wist ik hoe ik daarmee moest omgaan, maar in het begin was het wennen."
Tijdens zijn tijd in Amsterdam werd O'Brien opgeroepen voor het nationale elftal van de Verenigde Staten. "Het betekende heel veel voor mij. Ik had een 'chip on my shoulder' toen ik als fan Amerika altijd zag verliezen tegen andere landen. Ik wilde de wereld laten zien dat Amerika wél kon winnen. Door mijn ervaringen bij Ajax ging ik altijd met heel veel zelfvertrouwen naar het nationale team. Mijn balvaardigheid was enorm vooruitgegaan."
Impact
Het WK in 2002 werd een prachtig toernooi voor de Amerikanen. "Ik scoorde tijdens het eerste duel met Portugal. Het was mijn eerste WK, ik voelde me goed en het was een groot podium. We wonnen met 3-2 en strandden uiteindelijk in de kwartfinale tegen Duitsland. Tijdens dat toernooi was ik jong en eigenlijk wist ik niet wat ik aan het doen was", lacht O'Brien. "Ik ben hier en ik ga het gewoon doen, dacht ik. Je beseft niet hoe groot de impact van een WK is."
Vier jaar later was O'Brien opnieuw actief op een WK. "Ik was bijna vier jaar lang geblesseerd, maar mocht met geluk mee. Uiteindelijk speelde ik bijna niets omdat ik toch niet helemaal fit was. Tussen 2002 en 2006 ging mijn carrière bergafwaarts."
De manier waarop de Amerikanen het WK nu beleven is enorm veranderd ten opzichte van zijn periode vertelt O'Brien. "Het leeft nu, ook omdat we dit jaar deelnemen, maar ook omdat we een goed team hebben. Er is hoop, want het volgende WK in 2026 wordt onder andere in de VS gehouden. Toen ik deelnam aan het WK probeerde de voetbalpers het over te brengen naar het algemene nieuws in Amerika. Dat was toen een missie. Dat is nu niet meer. Er is nu genoeg aandacht en iedereen in Amerika volgt het."
'Speler die ik wilde zijn'
Amerika is ingedeeld bij Engeland, Wales en Iran tijdens het WK in Qatar. O'Brien, die nu werkt als psycholoog, volgt ze op de voet. "We hebben een goede kans om door te gaan, tweede achter Engeland is realistisch." Nederland kijkt hij ook. "Ik houd van spelers als Frenkie de Jong. Hij is een speler die ik graag had willen zijn."
Het affiche Nederland – Verenigde Staten is realistisch in de achtste finale. Voor wie O'Brien is? "Dat vind ik niet zo mooi, want mijn hart is voor Amerika. Maar ik denk niet dat ze het redden tegen Oranje. Ik hoop dat ze iemand anders treffen, want dan kan ik voor beide zijn."
