Bestel hier het Ajax-boek 1995, We are the champions

1995, We are the champions is nu al te bestellen op Ajaxshop.nl.

Hoewel Marc Overmars international was én al een Gouden Schoen (de prijs voor beste speler in de Eredivisie) op zak had, was hij aan het begin van het seizoen 1994 - 1995 naar eigen zeggen nog echt ’een broekie’. Acht maanden later werd dat broekie, samen met zijn collega-Ajacieden, als Champions League-winnaar in een rondvaartboot door een uitzinnig Amsterdam gevaren.

Van de 1e wedstrijd in de halve finale van de Champions League kan Marc Overmars zich nog maar een paar flarden voor de geest halen. Een dooie boel vond hij het daar in München. Die lelijke grote sintelbaan, die rare lichtmasten. Het Olympiastadion kon hem niet bekoren. "Ongezellig vond ik het. Het was ook een lastige wedstrijd. Ik heb ‘m ook nooit meer teruggezien."

'Top drie-wedstrijd'
Het contrast tussen de vergeten pot in München en de return in Amsterdam kan niet groter zijn. Die 90 minuten kan Overmars nog altijd dromen. "Een top drie-wedstrijd, noem ik het. Je speelde een grootmacht helemaal van de mat. Alles klopte. Je speelt de perfecte wedstijd haast nooit, maar dit is er eentje die dichtbij komt."

"Ik heb in mijn carrière uiteindelijk zo’n 500 wedstrijden gespeeld en maar 1 procent daarvan komt in de buurt van perfectie. De finale bijvoorbeeld, die zag ik laatst terug. Die was echt niet zo goed. Ook daarna heb ik maar een paar wedstrijden gespeeld dat je zegt 'Jezus…'. Misschien een paar in Engeland en eentje in Barcelona. Je maakt zoiets ook niet zomaar 1,2,3 mee, dat al die puzzelstukjes goed vallen."

Ontzag voor Bayern voelde Overmars die avond in het Olympisch Stadion geen seconde. "Je bent jong en je wilt de wereld laten zien wie je bent. Dat gevoel hadden wij enorm. In die fase van ons leven zaten wij."
Zijn doelpunt, de 5-2, ziet hij nog voor zich. Een hard, diagonaal schot in de hoek. "Ik vond het ook zo mooi dat die bal zo achter die stang bleef hangen. Dat is leuk."

De jeugdige Overmars had veel aan zijn trainer Louis van Gaal. Op jonge leeftijd was hij ontvankelijk voor diens strenge en intensieve stijl van coachen. "Ik heb 16 trainers meegemaakt, maar er waren er heel weinig die je écht handvatten gaven waar je mee aan de slag kon. Je hebt vaak de managers, maar Louis maakte je echt beter en dat moet ook als je jong bent."

"In mijn geval ging het om het werken aan mijn eindvoorzet. In de finale zie je mij de corners met links, mijn foute been, nemen. Daar trainden we ook op, tweebenig worden. Maar als je hem met je foute been nam, dan moest-ie ook goed zijn. De dag voor de wedstrijd bij de training, moest ik ook corners
nemen. De druk was dan zo hoog dat het net penalty’s leken. Bij 1 kutcorner begonnen ze al te zeiken. De Boertjes waren daar ook heel goed in. Continu streven naar perfectie."

"We hadden gewoon een heel jeugdig team en Louis was streng en veeleisend, maar dat heb je ook nodig. Iedere speler en groep is anders. Ik ben later naar Engeland gegaan en daar trainden we anders, bij Ajax was het elke keer alsof het een wedstrijd was. Altijd met een competitief element in de training. Dat vind ik ook leuk. Dat je ergens eerste in kunt worden, of dat je als verliezer de rotzooi op moet ruimen."

Scouting toen en nu
Het talentvolle Ajax dat begin jaren negentig werd opgebouwd, werd aangevuld met vaak totaal onbekende en jonge aankopen. Overmars, nu zelf verantwoordelijk voor het transferbeleid, keek er met bewondering naar. "Ik vond het bijzonder knap dat Ajax 2 Nigerianen haalde, die bijna letterlijk uit de jungle kwamen. Kanu had nog nooit in een stadion gevoetbald, kende de spelregels niet eens goed."

"Het is zó knap dat je die 2 haalt en dat zij zo belangrijk zijn geworden voor Ajax. En daarbij een Fin, die 1 van de populairste spelers in de geschiedenis de club is geworden. Dat zijn weer die puzzelstukjes die goedvallen." Of het nu nog steeds structureel mogelijk is om uit het niets zulke pareltjes te ontdekken, betwijfelt Overmars.

"De tijd is natuurlijk anders. Tonnie Pronk was toen de enige scout die in Nigeria zat. Bij de wedstrijden waar hij daar naar Finidi en Kanu keek, zat verder niemand. Als er nu een jeugdtoernooi in Zuid-Amerika is, worden er complete reizen voor scouts georganiseerd door agentschappen. Dan zijn ze met 400 man daar, hotels worden geblokt, bussen worden geregeld."

Als het dan desondanks tóch lukt en een jonge onbekende aankoop blijkt een van de essentiële puzzelstukken, dan geniet de huidige directeur voetbalzaken daarvan. "Tuurlijk is dat nu ook mooi. We hebben Frenkie de Jong gekocht als 18-jarige. Dat zijn prachtige verhalen."

Besef
Vijfentwintig jaar later beseft Overmars hoe mooi het seizoen 1994 - 1995 was. "We hadden een team met een paar leiders, maar ik was echt een broekie. Ik had de Gouden Schoen al gewonnen, in 1993, maar dat besef had je op die leeftijd nog niet echt. Nu is die verkiezing ook een heel spektakel, maar toen was het: ''verdomme, ik moet daar verplicht naar toe en een kostuum kopen.'' En ik had nog nooit een kostuum gekocht… Dan was het dus: een pak kopen en snel die schoen ophalen."

"Toen we de Champions League wonnen, hadden we de rondvaart door de grachten. Dat was prachtig. Maar even later sta je weer bij de Meer. ''Nou, tot morgen,'' zeg je dan tegen elkaar. ''Gaan we morgen wel trainen?'' Hoe uniek het allemaal was, daar kom je nu pas achter."

1995, We are the champions ligt vanaf 20 mei in de Official Ajax Fanshop en de boekwinkel. 1995, We are the champions is nu al te bestellen op Ajaxshop.nl. Surf voor meer informatie naar Ajax.nl/1995.

Pre-order: '1995, We are the champions'

Bekijk ook: Ajax - AEK Athene