Daar zaten papa François en mama Adèle met trotse ogen te kijken naar hun zoon: ''Ik moest bijna huilen toen Andre het veld op kwam voor de warming-up. Toen ik ‘Andre Onana, nummer 24’ door de speakers hoorde en hem vervolgens op het beeldscherm zag, kreeg ik het even benauwd. De sfeer in het stadion was fantastisch. Dat Andre daar stond deed wel wat met mij.''
Ook voor Adèle was het een uniek moment: ''Normaal gesproken ga ik niet graag naar het stadion, want ik word vaak nerveus als ik Andre aan het werk zie. Het spel snap ik ook niet zo goed. Ik kijk veel naar Andre en als er wordt gescoord, juich ik mee. Maar het is bijzonder om onze zoon in zo'n groot stadion te zien spelen.''
'Ze keken vroeger nooit naar mijn wedstrijden, omdat ze vonden dat ik moest studeren''3e keer dat ze komen kijken'
Voor Andre is het niet vanzelfsprekend dat zijn ouders komen kijken. ''Ze keken vroeger nooit naar mijn wedstrijden. Mijn vader wilde niet dat ik ging voetballen. ‘Voetbal? Dat was niet goed. Je moet naar school’, zei hij dan. Hij vertelde dat hij vroeger alleen voetbalde in de pauzes van school. Maar ik besloot anders, haha.''
Inmiddels staat de teller voor zijn ouders op 3 wedstrijden, zo vertelt hij: ''De 1e keer dat ze kwamen kijken was tijdens een wedstrijd bij Barcelona in de UEFA Youth League tegen PSG. En nu de wedstrijden tegen FC Groningen en AEK. Ik vind het fantastisch als ze erbij zijn.''
'Ik was aan het juichen en zij ook'
De vrolijke doelman keek direct rond toen hij aan de warming-up begon. ''Toen ik ze eenmaal had gevonden bleef ik naar ze kijken. Iedere keer als we in de aanval waren, keek ik even naar mijn vader. Vooral als we een corner hadden of op de momenten dat we scoorden. Dan keek ik naar hun richting en waren we samen aan het juichen. Dat was mooi.''
Er werd zelfs een keer te vroeg gejuicht, zo vertelt François: ''Wij waren heel hard aan het juichen bij de 2e treffer, maar die werd afgekeurd. Daarna heb ik met Adèle afgesproken dat we voortaan helemaal zeker moesten zijn van een doelpunt voordat we gingen juichen, haha!''
''De sfeer in de Johan Cruijff ArenA was geweldig, hé pap? Het is in Kameroen heel verschillend. Daar is het eigenlijk beter als we een uitwedstrijd spelen, want dan hebben we geen kritische fans. Ze zijn echt heel, heel streng!''
De droom: Champions League
Een lach onstaat op Andre zijn gezicht als hem wordt gevraagd naar zijn debuut in de Champions League. ''Ik kan wel zeggen dat een droom is uitgekomen. Het is voor iedere speler het hoogst haalbare. De manier waarop we voor de dag kwamen, dat is waar we naar streven. Dat is waar we iedere dag hard voor werken.''
Dit bericht bekijken op InstagramEen bericht gedeeld door André Onana (@andreonana.24) op 19 Sep 2018 om 1:55 (PDT)
Ook François beseft hoe bijzonder het is: ''Jullie moeten weten dat er maar weinig voetballers uit Kameroen in de Champions League hebben gespeeld. Samuel Eto'o is een voorbeeld. Mijn favoriete speler, want Andre is begonnen bij de Eto'o Academy en maakte daarna de stap naar Barcelona. Eto'o is belangrijk geweest in zijn ontwikkeling.''
'Hij koos zijn eigen weg en daar zijn we ongelofelijk trots op'François beschrijft de waardering voor Andre met een mooi voorbeeld. ''Toen Ajax de Europa League-finale speelde, was er een groot feest bij ons thuis. Voor jullie is het misschien normaal, maar in Kameroen is het enorm! Er waren 200 mensen die de wedstrijd op een groot scherm keken. Nog nooit speelde er een keeper uit Kameroen een Europese finale. ''
''Nu speelt hij op het hoogste podium. Het is niet makkelijk om als jongen uit Kameroen de Champions League te halen. Daarom zeiden we ook altijd: je kan beter gaan studeren. Maar hij koos zijn eigen weg en daar zijn wij ongelofelijk trots op…''
Lees ook: Ajax viert terugkeer Champions League met heerlijke zege
Bekijk ook: Highlights Ajax - AEK Athene
Beeld: Ajax.nl/Jasper Ruhé