De jongste van de drie is Wail, hij speelt zijn wedstrijden in Ajax O11. Moeijed draagt de aanvoerdersband bij Ajax O14 en heeft de smaak te pakken met negentien goals in veertien wedstrijden. Mohamed maakt deel uit van Ajax O19 en tekende afgelopen zomer zijn eerste profcontract. Hun routes lopen uiteen, maar kruisen elkaar dagelijks. "Dit is niet normaal", zegt Mohamed. "En dat realiseren we ons ook."
Elke dag begint voor de broers hetzelfde. "We zien elkaar thuis, zeggen 'tot straks', zien elkaar op de club en 's avonds zitten we weer samen aan de eettafel." Het is een routine die nauwelijks opvalt, tot iemand op de club er een vraag over stelt. "Dat is ook een besefmomentje. Niet iedereen heeft dit. Daarvoor mogen we echt dankbaar zijn."
Op het pleintje
De broers groeiden op in Eindhoven met voetbal als vast onderdeel van de dag. Het pleintje lag op drie minuten lopen van huis. "We voetbalden altijd", vertelt Mohamed. "Na school, in het weekend, wanneer het maar kon." Ook onderling werd er veel gespeeld. Vaak stond Mohamed alleen tegenover zijn twee jongere broers. "Dat ging een tijdje goed. Maar op een gegeven moment werd het lastiger", grijnst de oudste. Moeijed lacht mee. Wail kijkt hem aan en zegt zonder aarzeling: "Wij wonnen soms ook van jou."
Om het makkelijker te maken, legde Mohamed zichzelf kleine beperkingen op. Hij speelde soms alleen met links, mocht niet hard schieten of té veel zijn best doen. Toch verschoof de balans. "Na een tijdje wilde Moeijed in zijn eentje tegen ons twee", zegt Mohamed. "Toen dacht hij even dat hij beter was." Wail vult aan: "Wij waren beter." Mohamed knikt. "Daarom. Op straat was er altijd al die broederliefde. Dat zit er gewoon in", zegt hij.
De weg richting Ajax
Mohamed speelde jaren geleden met FC Eindhoven tegen Ajax, viel op en kreeg op jonge leeftijd een duidelijke keuze. "PSV of Ajax", vertelt hij. "Maar toen koos ik voor PSV, omdat het dicht bij huis was." Zijn broertjes speelden daar op dat moment al.
Een jaar later meldde Ajax zich opnieuw, dit keer voor alle drie de broers. "Er waren geruchten dat we misschien naar Ajax zouden gaan", zegt Mohamed. "Nadat de overstap definitief was geworden, verhuisden we met het gehele gezin richting Amsterdam. Onze ouders en oudere zus gingen volledig mee in onze beslissing", zegt Mohamed. "Geen druk, geen stress.” Moeijed vult aan: "Ze hadden vertrouwen in het plan."
De familie Abdalla
Het gezin van de Abdalla's is warm. "Goed is goed en slecht is slecht. Dat is onze vader. Mijn moeder is meer van school en mijn vader meer van het voetbal", zegt Mohamed. Drie zoons die voetballen, het vraagt veel van het gezin. "Van maandag tot zaterdag, soms ook zondag", zegt Mohamed. "Bijna elke dag draait het om voetbal." De broers staan daar even bij stil. "Daarom zijn we onze ouders en onze zus heel dankbaar. Drie drukke jongens in huis: doe het maar", zegt Wail die aandachtig luistert.
De band met hun moeder is hecht. "Ik roep thuis alleen maar mama," zegt Mohamed. "Ik ben echt een moederskindje." Moeijed herkent dat. "Mijn moeder is mijn alles. Als ik iets wil, kan ik altijd bij haar terecht." Wail glimlacht. "Mijn moeder is mijn vriend. Mijn mattie."
Papa en mama Abdalla zijn vrijwel altijd aanwezig bij wedstrijden. "Ja, ja, ja", antwoorden de broers tegelijk. Door de verschillende speeltijden vraagt dat planning en heel soms valt alles samen. "Mijn moeder brengt ons overal naartoe. Als we alle drie thuisspelen, is het een familie-uitje", aldus Mohamed. Naast voetbal speelt het geloof de Islam een belangrijke rol in de familie. "Wanneer we het veld opkomen, zie je dat we bidden. We bidden vijf keer per dag en leren de Koran", legt Mohamed uit.
Nieuwe club, nieuwe omgeving
De overstap naar Ajax vroeg aanpassingsvermogen van de broers. "Het is hier drukker", zegt Wail. "Alles gaat sneller." Binnen de club merkte hij vooral verschil in details. "Shirt in je broek en sokken niet over knieën", zegt hij, waarna zijn broers lachen. Voor Moeijed zat het grootste verschil in de trainingen. "De intensiteit." Mohamed vult aan. "In Amsterdam zijn de mensen directer en harder", zegt hij. "Daar moest ik aan wennen, maar dat vind ik fijn."
Broederliefde brengt scherpte
Thuis is voetbal onderwerp van gesprek. "We vragen onze ouders op zondag wie het beste speelde. Wie het beste was, is het meest blij", zegt Moeijed. Mohamed kijkt daarbij analytisch. "Als Moeijed goals maakt, kijk ik hoe het ging. Wat ging goed, wat kan beter?" Moeijed glimlacht. "Soms wil je gewoon horen dat het een mooie goal was."
Ze weten precies wat ze van elkaar kunnen leren. Moeijed over Mohamed: "Hij is nooit bang om iets te doen. Hij vraagt de bal gewoon, ook bij de zestien." Over Wail is hij net zo duidelijk. "Hij heeft veel lef. En hij is verdedigend in de één-tegen-één sterk." Wail lacht, kijkt naar zijn broers aan tafel en begint: "Van Mo leer ik dribbelen. Van Moeijed schieten."
Rivaliteit buiten het veld
Maar het blijven broers. Het spel EAFC wordt in huize Abdalla fanatiek gespeeld. Op de vraag wie de beste is, hoeft Wail niet lang na te denken. "Ik pak iedereen." Moeijed reageert direct. "Het is tussen Mo en mij." Mohamed sluit lachend af. "We bepalen het straks thuis wel."
In die onderlinge strijd schuilt ook hun broederschap. Op de vraag om hun broederschap te beschrijven in één woord zegt Moeijed: "Liefde." Mohamed kiest voor: "Competitief." Wail glimlacht en zegt: "Gezellig."
For the Future
Voor Mohamed gebeurden er het afgelopen jaar mooie dingen: hij won de Olympia Future Cup, tekende zijn eerste profcontract en trainde mee bij Ajax 1. "Mooie momenten", zegt hij. De waardering vanuit zijn broers blijkt groot. Wail knikt. "Ik had al verwacht dat hij bij het eerste mee mocht doen. Omdat hij het goed doet."
De focus van Mohamed ligt dit seizoen op de O19. "De UEFA Youth League winnen is ons doel. Met onze kwaliteiten kunnen we iedereen verslaan, maar we moeten wel als team werken." Over zijn eigen plan blijft hij nuchter. "Ik kijk wedstrijd voor wedstrijd, hoe ik zo goed mogelijk kan spelen." Moeijed kijkt voorlopig omhoog. Hij wil zich vaker meten met een lichting hoger. Wail richt zich op zijn ontwikkeling. "Ik leer veel van Mo en Moeijed."
Leven met de dag
De ultieme droom wordt aan de keukentafel zelden hardop uitgesproken. "We leven eigenlijk met de dag en we spreken het nog niet echt uit", zegt Mohamed bescheiden. Toch komt het onderling regelmatig voorbij, vaak in plagende vorm. "Dan zeggen we tegen elkaar: later als ik tegen jou ga spelen, ga je het heel moeilijk hebben. Dan ga je verliezen." Wail en Moeijed glimlachen. "Maar de ultieme droom? De Abdalla-broers met z'n drieën in Ajax 1", sluiten ze gezamenlijk af.
