"Dit was lastiger dan mijn vorige blessures", vertelt Mazraoui. "Ik kon volkomen niets doen. Ik moest puur uitrusten en geen intensieve dingen doen. Daarom is het extra lekker om weer op het veld te staan."
Zijn oog was dermate kwetsbaar, dat hij echt geen risico's kon nemen. "Je hebt maar twee ogen en die wil je je hele leven goed kunnen gebruiken. Als je normaal een paar keer knippert als je iets in je oog hebt gehad, verdwijnt de zwarte waas die je dan even hebt. Nu knipperde ik, maar bleef die waas hangen."
Op het bankje
Door de gevoeligheid van zijn kwetsuur, werd het revalidatieproces een vrij unieke. "Ik kreeg te horen dat ik zes weken niks mocht doen, zeker niet in de eerste paar weken. Normaal duik je bij een blessure de gym in en ga je daar zwoegen. Dan zeg je 'I will come back stronger' en dat soort dingen, maar nu was het op het bankje liggen en op oma-stand fietsen."
Vanaf dat bankje kon Mazraoui zien dat zijn jonge vervanger Devyne Rensch zich op een prima manier presenteerde. "Rensch deed het heel goed. Dat was leuk om te zien", zegt de international van Marokko. "In de drang naar voren, het balgevoel en de 'slangerigheid' zijn er ook wel overeenkomsten tussen ons."
Nu is het tijd om weer vooruit te kijken. Mazraoui kan zondag zijn honderdste wedstrijd in Ajax 1 gaan spelen. Bovendien zou Ajax kampioen kunnen worden. "Ik ben heel blij dat ik net voor het uitdelen van de prijzen weer terug bij de selectie ben. Ik kijk er echt naar uit om die 35e schaal op te tillen."
