We ontmoeten Van Schoonhoven op sportcomplex de Toekomst, waar ze net met haar teamgenoten heeft geluncht. Ze is nieuw op de club, maar voelt zich direct op haar plek. "Ik heb het ontzettend naar mijn zin. Vanaf het eerste moment ben ik goed opgevangen. Het voelt hier heel vertrouwd en familiair. Ik ben vrij snel geland."
Het grootste verschil met haar vorige clubs, merkt ze in de professionaliteit. "Er zijn zoveel mensen rondom het team die ervoor zorgen dat wij speelsters optimaal kunnen presteren. Bij andere clubs was dat anders, vaak omdat er minder budget beschikbaar was om daarin te investeren. Hier heb ik echt het gevoel dat ik volledig prof kan zijn."
Beter perspectief
De liefde voor voetbal begon al vroeg, inmiddels meer dan twintig jaar geleden. "Zo oud ben ik al", lacht ze. Als klein meisje wist ze al snel dat ze wilde voetballen, maar moest eerst haar zwemdiploma halen van haar ouders. "Ik begon bij mijn plaatselijke club. Ik was altijd al gedreven en droomde ervan om prof te worden, maar wist ook hoe lastig dat zou zijn."
"Op mijn dertiende werd ik gescout door FC Twente, nadat ik al in regioteams van de KNVB had gespeeld. Bij Twente heb ik tot mijn zeventiende gespeeld, daarna maakte ik mijn debuut in de Eredivisie bij PEC Zwolle." Terwijl haar eigen carrière vorm kreeg, groeide ook het vrouwenvoetbal in Nederland. "Het perspectief werd steeds beter en realistischer. Je voelde dat er echt iets in beweging was."
Russische roots
Haar jeugd kenmerkte zich niet alleen door voetbal. Een heel ander onderwerp hield Van Schoonhoven bezig tijdens haar kinderjaren. Ze werd op jonge leeftijd geadopteerd uit Rusland. Samen met haar broer kwam ze in 2001 naar Nederland.
"Ik heb geen actieve herinneringen aan die periode. Ik heb een liefdevolle jeugd gehad. Mijn ouders zijn mijn ouders, ook al zijn ze niet mijn biologische ouders. Maar ik voelde wel altijd het verlangen om mijn biologische moeder te vinden. Ik zei altijd dat ik voor mijn twintigste wilde weten waar ik vandaan kwam. In 2019 heb ik haar ontmoet, samen met mijn familie uit Nederland."
"Dat was echt heel bijzonder, twee werelden die samenkwamen. Het maakte me dankbaar, alsof ik compleet werd. Ik ben Nederlands, ik voel me een Nederlandse, maar mijn roots liggen in Rusland. Ik wil de taal leren en de cultuur nog beter begrijpen. Het is soms onwerkelijk om te bedenken hoe anders mijn leven eruit had gezien als ik daar was gebleven. In Nederland heb je een bepaalde sociale zekerheid, maar dat heb je daar niet. Moskou is nog relatief Westers, het is een prachtige stad, maar in het dorpje waar mijn familie vandaan komt, is er echt bijna niets. Er is geen toilet, geen water uit de kraan en mensen leven echt in houten blokhutten. Mensen zijn daar echt heel erg op elkaar aangewezen. Je gaat er tachtig jaar terug in de tijd."
Sinds de oorlog in Oekraïne is het alleen lastig om contact te onderhouden. "Ik heb mijn familie voor het laatst gezien in december 2021, net voor de oorlog begon. Nu hebben we vooral contact via WhatsApp. Het gaat gelukkig goed met ze, en ik hoop dat de situatie ooit verandert zodat ik ze weer kan opzoeken. Tot die tijd blijft het bij berichtjes en foto's, en de hoop op betere tijden."
Meer kan Van Schoonhoven niet doen. Ondertussen houdt ze zich in Nederland vooral bezig met voetballen en studeren op de Universiteit Utrecht. Biologie, in haar geval. "Ik merkte dat ik iets miste naast het voetbal, een mentale prikkel. Bij mijn vorige club werd het ook erg gestimuleerd om een opleiding te volgen, omdat je in het vrouwenvoetbal toch vaak er iets naast moet doen."
"Ik heb even bedrijfskunde geprobeerd, maar dat vond ik uiteindelijk toch niet leuk. Ik ben meer bèta ingesteld. Biologie past beter: ik hou van natuur en dieren, en het klimaat vind ik belangrijk. Het geeft me energie en mentale rust om iets naast het voetbal te hebben. Ik ben nu tweedejaars en richt me vooral op microbiologie, moleculaire biologie en celbiologie."
'Topsportbioloog'
Gelukkig voor Van Schoonhoven is de universiteit heel meedenkend, waardoor ze haar studie goed kan combineren met het voetbalschema. Juist omdat de schoolbanken een andere omgeving voor haar zijn, vindt ze het verfrissend. "Docenten vinden het alleen maar leuk. Zeggen ze: 'Oh, een topsportbioloog. Dat zie je niet vaak.' Ik vind het fijn om te merken dat ik meer ben dan een atleet. Er zit ook een persoon, een mens, achter die atleet."
In haar vrije tijd wandelt ze graag, vooral bij haar vader op de Veluwe. "Dan neem ik de hond mee en kom ik helemaal tot rust. Doordeweeks is mijn schema druk, dus het is fijn om soms gewoon even niets te doen, zonder prikkels. Balans is belangrijk, zeker als je sport en studie combineert."
Loopbaan
De inmiddels 27-jarige Van Schoonhoven speelde bij voor ze naar Ajax kwam onder andere bij PSV, FC Twente, PEC Zwolle, OH Leuven en FC Utrecht. "Dat kwam door een samenloop van omstandigheden. Het liefst blijf ik langer bij een club, omdat je dan echt kunt groeien en wennen. Maar je hebt het niet altijd zelf in de hand."
Bij PSV en Twente liep ze zware blessures op, waar ze lang van moest herstellen. "Zoiets verandert je perspectief. Soms is het goed om in een nieuwe omgeving terecht te komen. Zo wilde ik graag naar België om met een schone lei te beginnen, maar dat bleek uiteindelijk niet helemaal bij me te passen. Bij Utrecht viel alles juist op zijn plek. Ik speelde twee hele sterke seizoenen en haalde een niveau waarvan ik wist dat ik het altijd in me had. Dat voelde als de kroon op al mijn werk: de blessures, de tegenslagen; ik bleef altijd in mezelf geloven. Ik wist dat ik het in mij had. In Utrecht kwam dat er allemaal uit, en dat heeft me hier bij Ajax gebracht."
De zware blessures die ze opliep bij PSV en FC Twente hebben haar gevormd. Het herstel was een eenzaam proces, maar ze besloot om al haar tijd in zichzelf te investeren. "Je leert je lichaam echt kennen tijdens zo'n revalidatie. Het klinkt heel cliché, maar uiteindelijk ben ik er fysiek én mentaal sterker uitgekomen. Natuurlijk hoop ik nooit meer zo’n periode mee te maken, maar ik kijk er niet negatief op terug. Het heeft me bewuster gemaakt van mijn lichaam en van hoe bijzonder het is om fit op het veld te staan."
Over het huidige seizoen is ze optimistisch. In de oefenwedstrijden tegen clubs als Chelsea en Brighton & Hove Albion zag ze al hoeveel kwaliteit er in deze groep zit. "Stuk voor stuk meiden die heel goed kunnen voetballen. En daarnaast hebben we de Europese campagne voor de Europa Cup. Dat is nieuw en ontzettend interessant voor het vrouwenvoetbal. Ik denk dat we daar ook ver kunnen komen. De staf is bovendien heel professioneel, iedereen werkt samen om ons optimaal te laten presteren. Het voelt allemaal heel natuurlijk en geeft een sterke basis voor dit seizoen. De sfeer is goed, de cultuur is sterk, iedereen wil winnen. Ik denk dat ik wel uit kan spreken dat we echt vol voor de landstitel willen gaan."
