De voormalig Ajax-aanvaller werkte enkele jaren geleden bij Ajax O17 nauw samen met de inmiddels twintigjarige Taylor. Zo zag De Boer van dichtbij hoe 'het doerakje van toen' zich steeds meer ontwikkelde tot de speler die hij nu is.
"Kenneth was altijd al een begenadigd voetballer in de jeugd. Alleen ontbrak het nog wel eens aan het mentale gedeelte. Inmiddels heeft hij zich gerealiseerd dat talent alleen niet genoeg is. In de jeugd zaten we ook altijd al achter zijn vodden aan: voetballen is meer dan alleen dat balletje spelen met je linker- of rechtervoet, zeiden we tegen hem."
De Boer merkte in de afgelopen maanden van buitenaf hoe Taylor zich steeds meer manifesteerde op het veld tussen de andere Ajacieden. Het laatste half jaar van het vorige seizoen, was volgens de oud-winnaar van de UEFA Champions League Taylor's definitieve doorbraak. "Honderd procent. Kenneth is een gewaardeerd lid geworden van de selectie. Hij legde in de slotfase van het afgelopen seizoen steeds meer agressie in zijn spel. Daarmee bedoel ik niet dat hij fel speelde, maar dat hij steeds meer aanwezig was op het veld. Hij liet zich vaker zien in de zestien en was met enige regelmaat de speler die, na het opendraaien op het middenveld, de pre-assist gaf."
Met dat soort spelprincipes hielden De Boer en Taylor zich enkele jaren geleden al samen bezig toen de oud-international een mentorrol had bij Ajax O17. Door het kijken naar beelden van wedstrijden van Taylor, probeerde de oud-aanvaller zijn pupil beter en beter te maken. "We keken samen naar bepalende momenten tijdens wedstrijden van hem. We stopten het beeld en keken samen wat hij met de veldbezetting van dat moment het beste kon doen. Beelden zeggen meer dan duizend woorden."
In die periode dat hij Taylor begeleidde, herkende hij zichzelf in de persoon die Kenneth op dat moment was. "Onze relatie was echt heel goed. Zo heb ik dat althans ervaren. Ook al vervloekte ik hem soms wel. Dat kwam vooral omdat ik mezelf terugzag in Kenneth. Ik had ook moeite met het negentig minuten lang volhouden van de juiste concentratie. Precies dat zag ik ook bij Kenneth. Hij kon wel eens opgeven als het niet lukte en een beetje verongelijkt reageren. Alle trainers waarmee hij werkte in de jeugd, wisten dat ook wel een beetje. Maar hij heeft het licht gezien. Verder was hij ook echt een doerakje in de goede zin van het woord. Een jongen met branie."
Ook Taylor gaf aan een goede band te hebben met De Boer. "Hij hielp mij enorm en ik kon altijd met vragen bij hem terecht. We trainden vaak samen en waren veel bezig met trappen, verdedigen en omschakelen. Hij was veel bezig met mijn felheid op het veld. Mentaal heeft hij me echt sterker gemaakt, ik hoef me daar niet meer druk om te maken nu."
In de omschrijving 'doerakje' kan Taylor zich zeker vinden. "Ik kan soms wel een vervelend ventje zijn op een goede manier", vertelde hij lachend.
Juist die mentaliteit lijkt nu te zijn verdwenen bij Taylor. "Mijn broer Frank heeft het vaker gezegd over jonge spelers, die aan het begin staan van hun carrière: nu is het tijd om betrouwbaar te worden. Hij kan niet meer de ene keer een acht scoren en de volgende keer een twee. Kenneth moet een speler worden waarop je als trainer kan bouwen. In dat geval kan dit een cruciaal jaar worden voor hem."
