Ze is jong, maar heeft wel al zestien jaar ervaring in het trainersvak. Dat zeggen we met een knipoog, want Bruil was twaalf jaar toen ze assistent-trainer werd in het team van haar broertje. Als rechterhand van haar vader groeide ze in haar taken, kreeg ze binnen de club steeds meer verantwoordelijkheid en elk jaar een hoger team. "Aanvankelijk vond ik het leuk om met mijn vader mee te gaan. Dus ik ging aan de slag met techniekvormen bij de jeugd."
Geen bevlieging
Het bleek geen bevlieging van de tiener, want naast het actieve voetbal – Bruil speelt bij Heerenveense Boys Vrouwen en als lid van de Ajax Zaterdag Vrouwen kwam ze tot drie duels afgelopen kampioensjaar – leerde ze in rap tempo de kneepjes van het trainersvak. "Het is langzaam zo gegroeid, ik kreeg een eigen team en was assistent van de O8. Toen ik vertrok bij DVC was ik trainer van de O15-1, dat hoofdklasse speelde."
Tien jaar geleden stapte ze over naar sc Heerenveen. Al tijdens haar studie haalde ze vele trainersdiploma's en ging daar later mee door. Ze mist er nog één, UEFA Pro. "Dit laatste UEFA-diploma kan ik pas halen als ik twee jaar in de Eredivisie als hoofdtrainer van een vrouwenteam heb gewerkt."
Bruil kwam bij Heerenveen binnen als assistent-trainer van het tweede vrouwenelftal en werd later hoofdtrainer van dat team in combinatie met het assistentschap van het eerste. "Maar ik deed veel meer dan dat", aldus de succestrainer. "Ik heb daar de jeugdopleiding opgezet en scouting gedaan."
Trainingskamp in bos legde de basis
Die vaardigheden zet ze nu ook al twee seizoenen in bij Ajax. En met succes. Haar team vierde de titel. De kracht? "Wij gaat voor ik", is Bruil stellig. Een kreet die voor haarzelf geldt, voor haar staf en zeker ook voor het team. "Dat we in augustus op trainingskamp gingen in een bos waarbij je echt op elkaar was aangewezen, heeft de basis gelegd. Dat zeggen de meiden zelf ook. Daar is de teamspirit ontstaan. Daar hebben we de focus op teamactiviteiten gelegd. Dus niet de bal naar de goede kleur spelen of dat we druk willen zetten; nee echt alleen 'hoe kunnen we een team zijn met elkaar?' We hebben daar de kernwaarden bepaald. Je ontwikkelt je wel op individueel niveau, want dat is voetbal. Maar je moet beseffen: ik heb het team nodig om uiteindelijk de stap te maken naar de Ajax Vrouwen."
Grote bek
Het lukte. Eigenlijk makkelijker dan ze vooraf had ingeschat. "Iedereen zei: je gaat wel naar Amsterdam, meiden hebben daar een grote bek, het is geen team en dat moet jij gaan vormen. Dat zeiden mensen van buitenaf hè, die zijn hier nog nooit geweest… Het was niet waar. Iedereen was gewoon sociaal, netjes en trainde hard. Daar hoefde ik weinig aandacht aan te besteden, want het ging vanzelf. Als je daar je energie niet meer hoeft in te steken, dan kun je andere accenten aanbrengen."
Ook in de winterstop kozen Bruil en haar staf, die uit twaalf professionals bestaat, wederom voor een trainingskamp. "Tijdens het eerste trainingskamp stond samenwerken centraal, het tweede had als thema 'hoe presteer je nou als team'. Hoe help je elkaar als je ziet wanneer iemand het moeilijk heeft? Hoe kun je terugvallen op elkaar? En tijdens de wedstrijden, hoe speel je een wedstrijd uit? Dat ging iets minder goed. We stonden toen 3-0 voor bij Sparta en speelden toch nog gelijk. Mooi leermoment."
Haar ambitie is voor iedereen duidelijk. Bruil, die vorig seizoen als assistent van Danny Schenkel de eerste vrouw in de technische staf van Ajax Vrouwen was, wil hoofdtrainer worden van de Ajax Vrouwen. "Dat heb ik gelijk aangegeven bij Daphne Koster. Zij zei: jouw tijd komt nog wel, ga jij je eerst maar focussen op het Talententeam." Dat doet Bruil dan ook dagelijks met veel plezier. En met veel succes.
