De eerste foto is een wedstrijdbeeld van een achttienjarige Klaassen, die zijn treffer tegen NEC viert. "Soms zoom ik iets verder uit en probeer ik als een soort buitenstaander te kijken. Genieten kan pas na een wedstrijd. Uiteindelijk is dit gewoon een jongensdroom. Klaar."
Stadionbezoek
Klaassen groeide op als Ajacied. Dat was geen keuze, maar een voldongen feit. "Je wordt niet voor een club, denk ik. Dat gaat automatisch. Ik weet niet beter dan dat ik voor Ajax ben."
"In de vakanties hadden we tijd om naast de ArenA de trainingen te bezoeken. Om handtekeningen te vragen. Ik was verlegen, dus mijn moeder moest me dan een beetje pushen. Ik durfde het niet uit mezelf, maar ik wilde dat natuurlijk wel."
Vanuit de jeugd van het Hilversumse HSV Wasmeer stapte Klaassen over naar Ajax. In zijn eerste maanden speelde de verlegenheid hem nog wel eens parten. "Ik kwam niet uit Amsterdam en de jongens die er wel vandaan kwamen waren mondiger."
"Maar als je het op het veld laat zien, word je op een gegeven moment opgenomen in de groep. Zwaar heb ik het in de jeugd nooit gevonden, omdat het gewoon leuk was."
Momenten met opa en met Nouri
Klaassen is erg close met zijn opa, die hem op de voet volgt en er vroeger altijd bij was. "Mijn opa bracht me altijd. Die nam dan gezond eten voor me mee. Veel foto's van hem op de voorgrond heb ik niet. Hij geniet in stilte in zichzelf."
Een foto van hemzelf met Abdelhak Nouri doet veel met Klaassen. Op het beeld ziet hij zichzelf feesten voor het uitvak, met zijn ploeggenoot die niet veel later iets vreselijks zou meemaken.
"Het is heel lastig om te zien", zegt Klaassen erover. "Heel lastig. Ik weet nog dat ik net weg was naar Everton toen het gebeurde. Dat ik weg was, gaf een dubbel gevoel. Enerzijds is het je team en wil je erbij zijn, maar anderzijds had het dan nóg meer impact op me gehad."
"Ik vind deze foto ook heel mooi. Kijk eens hoe blij hij daar is. En hij zat niet eens bij de selectie. Hij zei wel eens tegen me dat als ik weg zou gaan, hij het wel over zou nemen."
De terugkeer
Na twee seizoenen in het buitenland keerde Klaassen terug. Dat ging niet helemaal zonder slag of stoot. "Na mijn eerste contact over een transfer met Marc Overmars, duurde het drie weken tot het rond was. Je kan je voorstellen dat dat niet makkelijk was."
"Ik voelde me ook schuldig tegenover Werder Bremen. Ik wilde zolang ik daar was gewoon vol mijn best doen, maar dat was echt heel moeilijk. Op een gegeven moment zat ik met mijn hoofd echt hier in Amsterdam."
Tien jaar na zijn debuut in Lyon is Klaassen niet weg te denken bij de club van zijn hart. Te ver vooruit kijken wil hij niet. "Ik ben voorzichtig geworden wat dat betreft. Dat ik na één seizoen al weg was bij Everton, zag ik ook niet aankomen. Eén ding is zeker en dat is dat ik ontzettend blij ben hier."
