Net terug van een reis naar de Verenigde Staten en Grønkjær appt: 'Ik ben er klaar voor.' We nemen contact op en vragen hem hoe zijn vakantie was. "Het was lekker, zeker. Ik ben tien dagen weggeweest. Maar ik heb nu wel een beetje last van een jetlag", lacht hij.
Leven na voetbal
"Ik voel me heel goed", gaat hij verder. "Momenteel woon ik in Århus, leef ik een goed leven en sta ik ver af van de voetbalwereld." Grønkjær stopte in 2011 bij FC Kopenhagen met profvoetbal en werkte daarna twaalf jaar voor ViaPlay. "Ik was vaak met Jaap Stam”, vertelt hij.
Sinds tweeënhalf jaar heeft hij de voetbalwereld verruild voor iets anders. "Ik wilde iets anders proberen en nu zit ik in de bouw en renovatie van appartementen, iets totaal anders. Tijdens de laatste jaren van mijn carrière heb ik daar wel eens aan gedacht, maar toen ben ik eerst analist geworden."
Met zeventig duels Ajacied, meer dan honderd Premier League-optredens, bijna 160 wedstrijden voor FC Kopenhagen en ervaringen in de Bundesliga en LaLiga heeft Grønkjær een prachtige carrière achter de rug. Maar nu heeft hij rust en dat vindt hij heerlijk. "Ik geniet van mijn vrije tijd. Het was toen geen probleem, maar nu zijn mijn dagen niet helemaal volgepland. Dat was toen eenmaal zo, dat hoort erbij. Als voetballer zit je altijd in een - hele fijne - bubbel. Maar je bent ook wel geïsoleerd. Nu leef ik een beetje op de achtergrond en kan ik andere dingen doen. Skiën, padel, reizen; allemaal dingen die ik niet kon doen tijdens het voetballen."
"Al moet ik zeggen: ik mis wel het samenzijn met het team en het toewerken naar een doel. Het profvoetbal is een geweldige leerschool. Je leert over bijvoorbeeld discipline, zelfredzaamheid, taal en hoe je met druk om moet gaan", stelt de oud-Ajacied.
Stap naar Ajax
In de zomer van 1998, net nadat Ajax de dubbel had gewonnen onder leiding van Morten Olsen, kwam Grønkjær naar Ajax. "Er was wel een soort transitie bezig. Ajax had drie jaar daarvoor de Champions League gewonnen, maar ik merkte dat de grote jongens, zoals Edwin van der Sar, Jari Litmanen en de De Boertjes, ook wel een stap naar het buitenland wilden maken. Dat betekende dat er ook nieuwe spelers moesten komen en daarnaast kwamen er relatief weinig jonge talenten door in tegenstelling tot de jaren daarvoor of daarna."
Ajax kwam inderdaad in een moeilijke periode terecht en ook de op dat moment jonge Deen had het aanvankelijk lastig. "De eerste paar maanden speelde ik weinig en raakte ik ook nog licht geblesseerd. Ik realiseerde me dat ik aan mezelf moest werken. Talent alleen was niet voldoende. Hard trainen en beter zijn dan de dag ervoor. Je moest je meten met je medespelers en tegenstanders."
'Wennen aan professionele voetballeven'
"En ook het verschil met Denemarken was groot", gaat hij verder op een rustige toon. "Ik leerde voetbal op een andere manier dan ik gewend was. Het was een goede tijd om als jonge speler te wennen aan het professionele voetballeven." Zijn landgenoot en tevens trainer hielp hem, maar wel op een bijzondere manier. "Olsen was streng voor me, ondanks dat we allebei Denen waren. Hij en later Jan Wouters leerden me het belang van de details in profvoetbal."
Na de winterstop kroop Grønkjær uit zijn schulp. Hij verdiende een plek in de basis en scoorde zes keer in de eerste vijf competitiewedstrijden van 1999. En bij het Amsterdamse publiek was hij populair. "Dat was een fijn gevoel. Op dat moment speelden we met echte buitenspelers. Ik was een typische buitenspeler en dat beviel de mensen wel, denk ik. De manier van spelen van Ajax paste sowieso goed bij mij."
Bekerfinale beslist
Zijn hoogtepunt kwam later dat jaar. Op 13 mei 1999 stond Ajax tegenover Fortuna Sittard in de bekerfinale. De Limburgers waren in de competitie twee keer te sterk voor de Ajacieden, maar in mei verliep het anders. "Het was een moeilijke periode en om dan een prijs te pakken is heel belangrijk." Grønkjær scoorde tweemaal en loodste Ajax naar een 2-0-zege. "Of het de beste wedstrijd was? Dat weet ik niet, maar voor mij was het een van de mooiste momenten bij Ajax."
Ook in het seizoen daarop zat Ajax in een mindere fase en kwakkelde Grønkjær in de beginfase met een blessure. Hij vertrok in de winter van het seizoen 2000/2001 naar Chelsea en speelde daar zijn laatste duel 25 jaar geleden, op 15 oktober 2000. "Ik ben heel dankbaar dat ik bij Ajax heb mogen spelen. Ik herinner me nog toen ik naar Chelsea ging, dat ik vrolijk en verdrietig tegelijk was. Ik hield van Amsterdam en het was mijn eerste club buiten Denemarken."
"Bij Ajax leerde ik hoe je een professionele voetballer moest zijn", gaat hij verder. "Ajax is een fantastische club en een veel grotere club dan veel mensen realiseren. Ik ben het meest dankbaar dat het mij gelukt is om de top te bereiken en Ajax heeft me tot die voetballer gemaakt."
Chelsea
De Deen die in Amsterdam zestien keer scoorde in zeventig officiële duels ging van Ajax naar Chelsea, de tegenstander in de Champions League woensdagvond. "Londen was iets totaal anders. Ik was voor mijn gevoel als voetballer opgeleid door Ajax toen ik naar Chelsea ging. Het grootste verschil toen ik bij Chelsea kwam was dat ik weer de jongste was, terwijl ik als een van de oudsten wegging bij Ajax. Het was een goede stap in mijn ontwikkeling."
Tot slot vragen we hem wat hij verwacht van het duel in Londen. Hij verontschuldigt zich een beetje. "Sorry, maar ik kijk niet zoveel voetbal meer. Ik volg Ajax wel, maar ik vind het lastig om te zeggen wat het gaat worden, woensdag op Stamford Bridge. Ik was wel bij die gekke 4-4 in 2019. Toen zag ik het iconische Ajax-shirt weer en ging ik echt op in het duel. Maar woensdag, nee, ik kan het niet zeggen."
