Het strenge regime van Rinus Michels heeft de nodige slachtoffers gemaakt binnen Ajax. Van het elftal dat in 1969 in de finale van de Europa Cup 1 stond, is een aanzienlijk deel op 2 juni 1971 niet meer van de partij. Op zes spelers na is er keihard doorgeselecteerd door Michels.
De victorie van Vasco
Dat betekende niet dat er helemaal geen spelers meer over zijn van de wat oudere garde. De belangrijkste vertegenwoordiger daarvan is captain Velibor Vasovic. De verdediger heeft al twee Europa Cup-finales gespeeld (één met Partizan Belgrado en dus één met Ajax) en heeft die beide verloren zien gaan.
De Joegoslavische centrumverdediger heeft de deceptie van de verloren finale tegen AC Milan in 1969 nog vers in het geheugen zitten. Hij is geenszins van plan zoiets nog eens mee te maken. Vasovic wil in zijn allerlaatste jaar bij Ajax die Europa Cup winnen.
Daarna wil hij stoppen, om een proces van aftakeling als voetballer te voorkomen. "Ik houd er niet van in de dug-out te zitten als een naamloze reserve", zegt hij daarover. "De naam Vasovic moet een begrip blijven." Zijn missie slaagt: in de finale tegen Panathinaikos is Vasco even rustig en kordaat als altijd. Hij neemt afscheid van Ajax met de Europa Cup I op zak.
Krol tussen de supporters
Vasovic en consorten hebben de steun van een enorme horde Ajax-supporters. In Londen zijn er naar schatting tussen de dertig- en veertigduizend Amsterdamse fans aanwezig. Een ware volksverhuizing is er aan vooraf gegaan.
Op de eerste foto van de bovenstaande slider heeft Ruud Krol zich tussen de supporters gemengd. De linksachter raakt kort voor de finale geblesseerd en kan daarom niet in actie komen op Wembley. Zijn humeur lijkt er - eenmaal tussen de Amsterdammers op de tribune - niet onder te lijden.
Ergens tussen die Ajax-supporters moet overigens de moeder van Gerrie Mühren zitten. Zij baarde voor de wedstrijd opzien in Londen, door in Volendamse klederdracht tussen een groep supporters van Panathinaikos te wandelen.
Internationale doorbraak van #14
Hoewel Johan Cruijff zijn naam al heeft gevestigd in de jaren ervoor, bereikt hij in 1970/1971 pas écht de status van superster. Hij mist door blessureleed de eerste wedstrijden van de Europese campagne, maar tegen FC Basel in de achtste finale keert hij terug.
Cruijff drukt meteen zijn stempel en is in het restant van het toernooi ontzettend belangrijk. Interessant is dat gedurende het seizoen stevig wordt onderhandeld over een nieuw contract voor Cruijff. Dat houdt de gemoederen in de media en binnen de club flink bezig.
Het geschil tussen de club en zijn absolute vedette is voor het achtste finale-duel in Basel tot een kookpunt gekomen. Voorzitter Van Praag weigert Cruijff wedstrijdpremies te betalen voor de duels die hij had gemist door zijn blessures. Daarop weigert de Verlosser aanvankelijk om te spelen. Gelukkig komt hij daarop terug en leidt hij Ajax via Basel, Celtic en Atletico Madrid naar de finale op Wembley.
Het feest
Richting het einde van de wedstrijd tegen Panathinaikos zwelt het 'Ajax wint de wereldcup' aan op de tribunes. Zodra het laatste fluitsignaal heeft geklonken, zetten veel aanhangers een pitch-invasion in. "Ik dacht er niet eens over na, het was een impuls. We waren niet te houden", vertelt één van die supporters in de Ajax Doc over de finale.
Sjaak Swart is op dat moment een stuk minder goedgehumeurd. Paco werd in de rust gewisseld en heeft daar op zijn zachtst gezegd zwaar de pest in. In de kleedkamer is bijna iedereen door het dolle heen, maar Swarts gezicht staat op onweer.
Eenmaal terug in Amsterdam volgt dus het grote feest. Een bezoek aan de koningin en een rondtocht door de stad. De allereerste Europa Cup I-zege in de geschiedenis van de club is een feit.