Ajax heeft in de roemrijke geschiedenis spelers van 51 nationaliteiten in dienst gehad. Prachtige spelers, van wie velen ook voor hun land zijn uitgekomen. Hun land staat met een nieuwe generatie voetballers op het eindtoernooi. Nu het WK 2022 is losgebarsten vinden wij het een mooi moment om enkele van onze oud-spelers weer eens aan het woord te laten. In deze eerste aflevering: Joey Didulica.
"Ik kijk heel erg uit naar het WK", zegt Didulica vanuit Australië. "Ik ben voor Kroatië en Oranje, want Nederland is het geboorteland van mijn drie kinderen Angelina, Luca en Nicolas. Zij zijn daar heel trots op."
Geluk voor de toekomst
Didulica kwam in 1999 via de Australische club Melbourne Knights naar Ajax. Hij werd door Ajax in het seizoen 2001/2002 uitgeleend aan Germinal Beerschot Antwerpen. Op 15 december 2001 debuteerde de doelman onder Ronald Koeman in de A-selectie van Ajax. Hij verdedigde het doel van Ajax in zestien competitiewedstrijden en vier duels in de UEFA Champions League.
De oud-keeper van Ajax, Austria Wien en AZ heeft zelf weliswaar twee eindrondes achter zijn naam bij de Kroaten, maar speelde in zijn jongere jaren voor de Australische selectie. "Ik zou in 2000 met Australië meedoen aan de Olympische Spelen", vertelt Didulica over één van de toevalligheden die zijn leven bepaalde. "Een week daarvoor brak ik echter mijn been en kon ik niet meedoen aan de Olympics. Op dat moment was dat heel jammer, maar het bleek een geluk voor de toekomst."
Want daardoor mocht hij eventueel ook voor Kroatië uitkomen. Dat wist men daar ook. In zijn tijd als Ajacied, van 1999 tot 2003, kwam de Kroatische bondscoach naar Amsterdam om met hem én Zlatan te praten of ze niet voor Kroatië wilden spelen. "Zlatan had een Kroatische moeder, ik een Kroatische vader. In Australië maakten wij deel uit van een Kroatische enclave. Het was een soort mini-Kroatië en bij het volkslied voelde ik mij echt een Kroaat. Zlatan koos voor Zweden. Als we hem erbij hadden gehad waren we misschien wel wereldkampioen geworden", zegt hij lachend.
'Bij één interland heb je het gemaakt als voetballer'
Zijn Kroatische hart ging sneller kloppen toen hij op 28 april 2004 zijn debuut mocht maken. "Uitgerekend tegen Macedonië. Ik zeg uitgerekend omdat in mijn woonplaats Geelong zij de grootste rivalen van ons Kroaten waren. Het moest zo zijn denk ik."
Kroatië won met 1-0. Daarna speelde hij nog slechts drie interlands, maar maakte wel deel uit van de selectie die op het EK 2004 en WK 2006 in actie kwam. "Er is geen beter gevoel dan je land te vertegenwoordigen op zo'n eindtoernooi. Het is zo speciaal. Als jouw land je kiest om hen daar te representeren. Dat is zo mooi. Dat ik maar vier interlands speelde maakt niet uit. Eentje was al genoeg geweest. Dan heb je het gemaakt als voetballer. Dat is een droom die uitkomt. Ik zeg ook tegen mijn kinderen ‘droom groot’, want als ik vanuit het Australische Geelong Kroatisch international kan worden, dan is alles mogelijk. Ik hoop dat ze naar mij luisteren."
Tijdens het WK 2006 zat Kroatië toevallig bij Australië in de groep. "En daar kende ik die jongens natuurlijk allemaal. Er zaten vrienden in dat team. Viduca, Skoko. Zij verweten mij niet dat ik voor Kroatië had gekozen. Zij zeiden ook dat als ze in dezelfde situatie hadden gezeten, dat ze dezelfde keuze gemaakt zouden hebben."
Empathie
Als een speler wordt geselecteerd voor zijn land, dan doet dat wel wat met hem weet Didulica uit ervaring: "Mijn status werd groter, je genoot meer respect als international en zelf had je meer geloof en motivatie. Toch was het niet makkelijk, want hoewel ik mij Kroatisch voelde, voelde ik mij in die selectie ook een buitenstaander. Eigenlijk voelde ik mij nergens thuis. Ik denk dat het hetzelfde is als een Turkse of Marokkaanse speler voor Nederland zou uitkomen of een Nederlandse Marokkaan voor Marokko. Ik heb empathie voor ze. Het verloren gevoel had geen invloed op de prestaties. Dat diepere gevoel voor Kroatië was belangrijk. Het land dat zoveel oorlog had gekend, waarin zoveel doden waren gevallen. Je wilde de mensen trots maken door het voetbal."
'Louis mag die Cup wel omhoog houden'
Trots zou Joey ook zijn als Louis van Gaal de beker omhoog houdt. "Hij heeft alles gewonnen als trainer, behalve een wereldtitel met zijn land. Laat hem die maar winnen. Ik houd ook van het Nederlandse spelsysteem 3-5-2 met veel beweging; echt attractief voetbal. Maar natuurlijk zie ik Kroatië als favoriet. Aanvoerder Modric is 37 jaar, maar kan nog steeds zo ongelooflijk goed voetballen. Het is een topteam. Ze zijn niet voor niet finalist geweest op het vorige WK. Maar ik geef ook Brazilië een goede kans."
