347 duels, 33 goals, vier landstitels, drie KNVB Bekers, een Europa Cup II en een UEFA Cup; het palmares van de voormalig buitenspeler in Amsterdamse dienst. Van 't Schip werd op 30 december 1963 geboren in het Canadese Fort St. John en vertrok op zijn achtste naar Nederland.
Debuut
Van 't Schip was vanaf zijn twaalfde onderdeel van de jeugdafdeling van Ajax en maakte op 6 december 1981 zijn officiële debuut voor het eerste elftal. In het thuisduel met HFC Haarlem (4-1-winst) kwam Van 't Schip in de tweede helft in de ploeg voor Tscheu La Ling. Het duel was echter vanwege een andere speler memorabel.
Ajax was een seizoen eerder, in 1980/1981, als tweede geëindigd in de Nederlandse competitie. Ook tijdens het seizoen waarin Van 't Schip debuteerde in Ajax 1 heerste er chagrijn in Amsterdam. De roep om de terugkeer van Johan Cruijff werd luider en uiteindelijk realistisch. In december 1981 keerde Cruijff terug in Amsterdam. Hij kwam terecht in een jong en wispelturig elftal, dat het landskampioenschap eigenlijk al leek te hebben verspeeld.
Een jonge Van 't Schip was, eerst vanaf de bank en later op het veld, onderdeel van een prachtig moment uit de Ajax-geschiedenis. Een uitverkocht De Meer zag de teruggekeerde Cruijff in de 21e minuut Ajax geweldig op voorsprong schieten. Een elftal met talenten als Wim Kieft, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg en Van 't Schip ontwikkelde zich razendsnel na de komst van 'de eeuwige nummer veertien'.
Het resulteerde in een prachtige kampioenswedstrijd van de ploeg van trainer Kurt Linder in mei 1982. Ajax won met 3-2 van AZ, de kampioen van het jaar daarvoor, waardoor de terugkeer van Cruijff een gouden glans kreeg. Het was het eerste kampioenschap voor de jonge Van 't Schip.
Dubbel
Een seizoen later beleefde Van 't Schip opnieuw een succesvolle jaargang in Amsterdamse dienst. De buitenspeler was weliswaar nog geen vaste basiskracht in de ploeg van trainer Aad de Mos, maar een bescheiden aandeel had hij zeker. In een elftal met onder meer Cruijff, Marco van Basten, Søren Lerby, Piet Schrijvers, Jesper Olsen en Vanenburg fungeerde Van 't Schip vooral als invaller.
De Amsterdammers stonden in 1982/1983 nagenoeg het hele seizoen aan kop en stevenden af op een kampioenschap tegen Feyenoord. De Klassieker, waar Van 't Schip overigens niet bij was, eindigde in een volgepakt Olympisch Stadion in 3-3. Zes dagen later, op 7 mei 1983, mocht Van 't Schip al zijn tweede landstitel bijschrijven. Als invaller werd hij officieel kampioen na een 1-4-zege bij Haarlem. De buitenspeler deed ongeveer een half uur mee.
Enkele dagen later veroverde Van 't Schip, opnieuw als invaller, zijn eerste KNVB Beker. Dankzij een succesvolle dubbele ontmoeting met NEC (3-1 & 1-3) wonnen de Amsterdammers dat seizoen de dubbel, de eerste en enige in de carrière van Van 't Schip.
Europa Cup II
Met Van 't Schip, die inmiddels een gewaardeerde basisspeler binnen Ajax was, op rechtsbuiten floreerden de Amsterdammers in het seizoen 1986/1987 op Europese grond. Zijn doorbraak in de basiself beleefde Van 't Schip een seizoen eerder, maar ook aan de start van het seizoen in 1986 was de Ajacied niet uit de eerste elf weg te slaan.
Met Cruijff als trainer en medespelers als Van Basten, Rijkaard, Aron Winter, Danny Blind en Sonny Silooy won de ploeg, die veelal bestond uit eigen opgeleide spelers, de Europa Cup II. Met fris en aanvallend voetbal waren de patronen uit het kenmerkende Ajax-spel sinds lange tijd weer te zien op de Europese velden. Samen met Van Basten, die aan het einde van het seizoen zou vertrekken naar AC Milan, en John Bosman vormde Van 't Schip een gevaarlijke aanval. Zijn actie buitenom gevolgd door een effectieve voorzet waren het handelsmerk van de aanvaller. Hij kwam dat seizoen tot bijna vijftig wedstrijden in alle competities.
Van de eerste ronde in september tegen Bursaspor tot aan de finale in mei in Athene tegen Lokomotive Leipzig; Van 't Schip deed alle Europese wedstrijden volledig mee dat seizoen. Zijn grootste aandeel had hij tijdens de return van de halve finale tegen het Spaanse Real Zaragoza. Een vrije trap van Arnold Mühren belandde via het hoofd van Rijkaard en het been van Van Basten bij Van 't Schip. Hij brak de ban en zette Ajax op voorsprong. In de tweede helft kwam Van 't Schips handelsmerk bovendrijven. Zijn voorzet van rechts werd door Arnold Scholten getoucheerd bij de eerste paal en kon door Rob Witschge bij de tweede paal simpel worden binnengeschoten.
De Amsterdammers wonnen, mede door een sterke van 't Schip met 3-0 van de Spanjaarden waardoor de finale in Griekenland tegen Lokomotive Leipzig een feit was. Ook hier had Van 't Schip een aandeel. De rechtsbuiten stuurde Silooy weg en diens voorzet werd hard raakgekopt door Van Basten. Het betekende het enige doelpunt én de Europa Cup II voor Ajax.
Landstitel 1990
Na de Europese prijs in 1987 en de KNVB Beker in datzelfde jaar volgden er enkele magere Amsterdamse jaren. Er werden geen prijzen gewonnen en PSV kroonde zich vier jaar op rij tot landskampioen. Ook de positie van Van 't Schip op het veld varieerde in deze tijd. De sierlijke speler die was gezegend met een groot spelinzicht wilde meer invloed op het spel uitoefenen en ambieerde een meer vrije rol op het middenveld.
Aan het einde van het seizoen 1989/1990 mocht Ajax de schaal weer de lucht in tillen. Van 't Schip droeg gedurende dat seizoen veelvuldig de aanvoerdersband, iets wat hij de jaren ervoor ook al deed als een van de leiders van de Amsterdammers. Het seizoen verliep niet zonder tegenslagen. Ajax was met PSV verwikkeld in een hevige titelstrijd en het resulteerde in een bijzondere apotheose.
Met nog twee wedstrijden voor de boeg en twee punten voorsprong op de Eindhovenaren kon Ajax in De Meer het kampioenschap ruiken. Een wedstrijd daarvoor bewees Van 't Schip andermaal zijn waarde door zich tot matchwinner te kronen in de thuiswedstrijd tegen FC Den Haag (1-0).
Voorafgaand aan het mogelijke kampioensduel met Roda JC werd Van 't Schip onder luid applaus uitgeroepen tot Ajacied van het Jaar. De wedstrijd verliep echter minder florissant. Twee late Amsterdamse doelpunten zorgden ternauwernood voor een 2-2-eindstand, waardoor Ajax aan een punt genoeg had in de laatste speelronde op bezoek bij NEC. Met een 1-1-gelijkspel kroonde Ajax zich uiteindelijk in Nijmegen tot kampioen van Nederland. Van 't Schip vierde als aanvoerder zijn, op dat moment, laatste landstitel als Ajacied.
UEFA Cup
Een seizoen dat begon met enkele ingaande en uitgaande transfers werd afgesloten met een nieuwe Europese prijs voor Van 't Schip. Richard Witschge (FC Barcelona) en Ronald de Boer (FC Twente) vertrokken en onder meer Fons Groenendijk en Rob Alflen voegden zich bij de ploeg van Van 't Schip die inmiddels een van de meest ervaren Ajacieden was. Met spelers als Blind, Dennis Bergkamp, Frank de Boer en Stefan Pettersson bleef de kern intact.
De Amsterdammers werden geen kampioen en veroverden geen KNVB Beker, maar in Europa ging het wel crescendo. Na een seizoen gedwongen afwezigheid vanwege het staafincident in 1989, was Ajax in 1991/1992 terug in de toenmalige UEFA Cup. Beenhakker vertrok net nadat het seizoen was begonnen naar Real Madrid. Hij werd opgevolgd door de assistent-trainer op dat moment: Louis van Gaal. Van 't Schip miste slechts één Europees duel dat seizoen en was belangrijk tijdens de eerste halve finale tegen Genoa. Op bezoek bij de Italianen (2-3-winst) gaf hij een assist op de openingstreffer van Pettersson.
Via twee gelijke spelen in de eindstrijd tegen Torino won Ajax de UEFA Cup in mei 1992. Op woensdag 13 mei vierden de Amsterdammers feest met Van 't Schip voorop. Zijn Ajax had een Europese prijs gewonnen en de pure blijdschap spatte van zijn gezicht. Na de Europese triomf nam Van 't Schip afscheid van de Amsterdammers en vertrok hij naar Genoa. Hij gaf prijzen, flair en leiderschap aan Ajax tijdens zijn periode als speler in het wit-rood-wit.
